O prodlouženém víkendu 8.-10.5. jsme s Marťou podnikli výlet na jižní Moravu - do kraje vína, krásné přírody a úchvatných památek.
V pátek 8.5. jsme vyrazili směr jižní Morava - cíl zatím nejistý. Až během cesty jsme se domluvili, že pojedeme nejprve do Mikulova a pak se přesuneme do Strachotína, vinařské vesničky u Novomlýnských nádrží, kde také přespíme a navštívíme sklípek. V Mikulově bylo krásně, na náměstí se konal nějaký(?) festival lidové muziky, zámek byl zalit slunečními paprsky, zahrady zámku upraveny, všechno kvetlo, prostě oáza pro duši. Stihli jsme navštívit i Kozí hrádek, zříceninu hradu na kopci nad městem, odkud je krásný výhled na celé město i okolí. Z Mikulova máme spoustu krásných fotek, ale to se prostě musí zažít... Chtěli jsme stihnout i západ slunce na zřícenině hradu Děvičky, který se tyčí nad Pavlovem, ale zřejmě bysme nestihli vystoupat na kopec a navíc jsme zatím nevěděli ani kde budeme spát. Takže cíl byl jasný - směr Strachotín a sehnat spaní. Jenže ouha - první problém!!! Nenapadlo nás, že je prodloužený víkend, krásné počasí a začala cyklo sezóna. V celém Strachotíně a okolí nebylo jediné ubytovací místo volné. Už jsme se pomalu smířili s tím, že budeme spát v autě. Ještě poslední pokus a vzdáváme to, ale štěstí se na nás usmálo a jeden pokoj (sice nic moc) jsme přeci jen sehnali. Ale to jen díky ochotě servírky v hospůdce, která nám pomohla. Ubytování už máme, ale cíl druhý je před náma - pořádně se najíst. Po osmé hodině se ve Strachotíně najíst je trochu umění, ale i to se vyřešilo. A nakonec, cíl kvůli kterému jsme jeli do vinařské oblasti, dát si někde ve sklípku dobré vínko. Nastává problém druhý!!! Jako by nebyl od místních vinařů zájem a po asi hodine návštěv sklípků a nezájmu vinařů to vzdáváme.
V sobotu 9.5. míříme brzy ráno na hrad Děvičky. Asi půl hodiny dlouhý a náročný výstup do nekonečného prudkého kopce se vyplácí, jsme nahoře sami a před náma je krásný výhled do celého okolí Pálavy. Vodní nádrž Nové Mlýny křižují plachetnice (zřejmě nějaký závod) a z vrcholku hradeb je na to krásný pohled. Ani se nám nechce dolů, ale pomalu začínají přicházet další turisté a tak se vydáváme zpět k autu a míříme na Lednici. Po cestě obdivujeme vesničky, které míjíme. V areálu zámku Lednice je už po deváté hodině ránu rušno. Zámek je sice v rekonstrukci (oprava fasády), ale i tak je tam krásně. Tradičně je precizně upravený rozlehlý park. V loňském roce jsme absolvovali cestu k minaretu levou stranou parku, a tak se tentokrát vydáváme pravou stranou. Je úmorné vedro, šmajdám se jen v pantoflích a začínám pomalu cítit, že to bude bolet... Ale za ten zážitek to stojí. Po několika kilometrech nachozených po zámeckém parku jdeme ještě na Janův hrad (Janohrad). Cedule ukazuje 2,8 km, pravda je ale jiná a po hodině chůze umíráme při pohledu na vzdálený cíl. V pantoflích už to fakt nejde a jdu bos. Janův hrad je sice pěkný, ale představa cesty zpět to zastiňuje. Oba už kňučíme a máme toho plné zuby, ale už vidíme auto - jaká to úleva! Všechno nás bolí a chtělo by to bazén. Jedeme se zeptat do Lázní Lednice, zda-li by bylo možné se vykoupat v lázeňském bazénu. Nakonc máme štěstí a dokonce se v lázních ubytujeme - sice za 1500,- za pokoj, ale únava je silnější něž mysl a my to bereme. Z bazénu je vidět na fotbalové hřiště, kde se zrovna hraje utkání, žrejmě okresního přeboru nebo něco ještě horšího, ale relax ve vodě a ještě s fotbalem je odměna za nachozených min.30km. Večer na terase se západem slunce a výborným Rulandským šedým je skvělou tečkou dne.
V neděli 10.5. stáváme opět brzy, snídani totiž máme už od 7:30. Po snídani nás čeká krásný Hraniční zámeček, monumentální Tři Grácie (s Martinou čtyři), Valtický zámek, který je, jak jinak, krásný. Mates nemá pořát dost chození, a tak se rozhodla, že obejdeme "snad celý" zámecký park. Sklopím uši a jdu s ní. Na náměstí ve Valticích prodávají Valašské frgále - tomu nejde odolat! Bohužel, jak jsem později pochopil, byl to náš oběd. Přemýšlíme, kam ještě vyrazíme, já chci na Rendez vous a Martina na Kolonádu na Reistně. Nakonec se podíváme na obojí a hlavně Rendez Vous nás oba fascinuje. Velmi ochotný správce nás dokonce provedl po útrobách této fascinující stavby připomínající vítězný oblouk. Nevěřil bych, že mě něco takového dokáže tak zaujmout. Víkend končíme ve Znojmě - cíleně. Freeport, kde jsem si vybral oblek, byl už nad moje síly a chápání. Totálně umírám a doslova tuhnu. Ještě nás ale čeká cesta domů....